Basisschool

Wij wonen toevallig niet ver van een basisschool af, en komen daar regelmatig langs. Al vanaf vorig jaar roept Julia dus regelmatig dat ze ook naar school wil. We hebben netjes uitgelegd dat ze naar school mag als ze vier is, maar de afgelopen maanden kwam ze er langzaam achter dat haar volgende verjaardag nog niet haar vierde is...

Vorige week vertelde ze aan een juf van de school, die buiten op het plein op een bankje zat, dat ze ook naar school mag, als ze drie is! Nou, dan weet ze toch meer dan wij... Julia is er ook van overtuigd dat ze naar deze school zal gaan, maar wij nog niet helemaal. Julia is een pienter meisje, en misschien is het niet gek om te kijken of er een school is die meer te bieden heeft. Nee, we weten nog niets zeker, maar als Julia wel hoogintelligent/hoogbegaafd blijkt te zijn, dan zijn we liever voorbereid dan dat we eerst vastlopen op een school. De verhalen zijn er helaas genoeg...

Dus, er is wijsheid nodig hier om een goede keuze te gaan maken. Komende zomer gaan we maar eens op onderzoek uit om te zien of de scholen hier in de buurt ons aanspreken, of dat we op de fiets stappen en wat verder gaan kijken. Er zijn genoeg scholen hier in onze stad, dus we hebben in ieder geval veel keuze!

Intussen leert ons meisje zichzelf schrijven... Zucht! Je hebt nog genoeg tijd zou je denken, maar mevrouw haar nieuwste hobby is folders schrijven:

Nou, ja, we zullen wel zien. Ze zeggen wel eens: Lekker laten gaan. Laten we dat maar doen, dan zien we wel waar ze straks op de basisschool terecht kan!

Sock ons!

Ik heb schopperige kinderen. De eerste weken gaat het nog, maar daarna krijgen ze van alles wat er gebeurd de neiging om te spartelen met die beentjes. Een mooie muziekmobiel, kletsen met je mama, stoeien met je papa, huilen, slapen, alles eigenlijk! Spartelspartel, en daar gaan die sokken weer... En opeens had mijn man de ingeving afgelopen week: voor Julia hadden we sock ons!

De perfecte manier om je babysokjes aan de babyvoetjes te houden! Het zijn een soort halve sokjes, zonder hak en zonder tenen, gemaakt van strak elastiek, die je om de sokjes kunt doen. En het werkt! Mocht je nog zoiets zoeken, zoek dan eens op webshops die een aanbieding met weinig/geen verzendkosten heeft. Het is namelijk zo klein dat het door de brievenbus kan, dus vaak hebben webshops een aangepast tarief voor dit soort aankopen. Anders is het zonde van je geld wanneer je net zoveel verzendkosten betaald als wat de dingetjes zelf kosten (meestal 5,95).

Ik heb ze in ieder geval gisteren weer besteld, bij deze webshop --> HippeKinderSpullen.nl en morgen komen ze als het goed is al binnen!

Opschepper

Al jaren voel ik mij een opschepper. Waarom? Omdat het zo goed gaat! Ik ben getrouwd met een hele leuke man (die as we speak gewoon uit zichzelf de afwas even staat te doen, en ook heel lekker kan koken!), heb hele mooie, knappe kinderen, woon in een mooi huis en zo kan ik nog wel even doorgaan. Als je weinig te klagen hebt, lijkt het al snel alsof je net doet alsof alles bij jou perfect gaat. Maar dat hoeft niet zo te zijn! Maar klagers hebben het zwaarder in het leven. Zoals het liedje van Brigitte Kaandorp: 'Ik heb een heel zwaar levuuuuhhn... Het leven is voor mij gewoon ont-zet-tend zwaaaar!' Sta je zo in het leven, reken er dan maar op dat het je zwaar valt!

Onze oudste dochter, Julia, heeft een ontwikkelingsvoorsprong. Zo liep ze met 10 maanden, kletst ze nu (ze is bijna 3 jaar) de oren van je hoofd met perfect verstaanbare zinnen (Mama, heeft de kraan ook een kraanverzorgster?), gebruikt ze nooit kinder-taal (een verloskundige is écht geen babydokter), kent ze bijna alle letters van het alfabet en leest ze inmiddels haar eerste woordjes. Knappe meid! En ze heeft ook nog eens ontzettend leuke blonde haartjes! Ik een opschepper? Ja hoor, zo voelt het regelmatig als ik aan iemand verteld wat voor leuks ze nu weer heeft geleerd. Maar ik weiger om me in te houden omdat de maatschappij dat zo voelt. Ze is tenslotte net zo knap als ieder ander kind wat net iets nieuws heeft geleerd!!! En is niet iedere moeder trots op haar kind? Ik ben ook net zo trots op mijn jongste, en die kan (buiten lachen en drinken) nog vrij weinig...

Laten we allemaal maar regelmatig een beetje opscheppen. Niet overdrijven hoor, maar vertel maar eens gewoon wat voor leuke, goede, mooie, bijzondere dingen er in je leven gebeuren, in plaats van alleen de moeilijke en vervelende verhalen. Ik zie dat Julia het ontzettend leuk vindt om te horen dat ik haar mooi of knap vind, en het is voor een kind heel belangrijk om bevestiging te krijgen van wie hij is en wat hij doet!