Wat wil je later worden? Een vraag die we allemaal vroeger beantwoord hebben, voor anderen of voor onszelf. Als ouder kijk je ook wel eens naar je kind. Hoe zal ze later zijn? Wat voor beroep zal ze gaan doen? Maar misschien nog wel belangrijker, wat voor persoon zal ze zijn? Zal ze worden zoals God haar bedoeld heeft, in het plan wat Hij voor haar heeft? Daar gaan we voor!
In de opvoeding zijn we daar ook mee bezig. De Bijbel geeft ons richtlijnen, over hoe een vader zijn zoon disciplineert, hoe een moeder haar gezin onderhoudt en verzorgt. We geven een voorbeeld en sturen onze kinderen. Er zijn stromingen en meningen van mensen die zeggen dat we kinderen zelf moeten laten beslissen, de eigen mening van kinderen hoog achten, kinderen volgen, hen zelf laten kiezen welke kant ze op willen. De Bijbel zegt daar iets over: 'Dwaasheid is in het hart der jongen gebonden.' (Spreuken 22:15). Kinderen zijn van nature geneigd om hun eigen "vlees" te volgen (zeg maar, hun gevoel, emotie, hun 'ikkie'). Ze doen wat hen zelf goed dunkt, wat voor hen prettig voelt. Natuurlijk, een kind van 2 is geen kind van 7 en daar zal verschil in zitten! Maar als je een kind altijd maar volgt en hem laat kiezen, dan wil hij altijd chocopasta op brood (geen kaas!), liefst veel tv kijken (niet rustig zelfstandig even spelen in de box), op school het liefst zijn lievelingsvak doen (en liever geen sommen die moeilijk zijn). Kinderen zijn niet van nature geneigd om wijze, juiste beslissingen te maken. Zelfs mijn zeer pientere dame van 3,5 doet dat niet! Ze kan dan wel woordjes lezen en kleine sommetjes maken, maar als ik haar vraag of ze al naar bed wil, dan wil ze meestal niet! Terwijl dat wel een wijze beslissing zou zijn.
Wat moeten we doen? We moeten ze de weg wijzen! Niet op een nare manier, maar omdat we de verantwoordelijkheid hebben om van onze kostbare schatten een succes te maken. God heeft een plan voor onze kinderen, een perfect plan, en het kan alleen tot stand komen als wij hen leiden naar dat plan. Wat God allereerst van onze kinderen vraagt is leren om te luisteren naar een persoon met autoriteit. Dat klinkt naar, maar God is onze autoriteit. Als we Hem willen volgen, moeten we doen wat Hij zegt. Dat betekend, als we onze kinderen dat willen leren, dan zullen ze eerst moeten leren om naar ons als ouders te luisteren. Vraag je je kind iets? Verwacht dan een reactie! Vraag je hem iets te doen? Leer je kind om te zeggen 'oké mama' of 'is goed mama' (of papa!) en te doen wat wordt gevraagd. Als God later vraagt aan je kind om iets te doen, wil je ook niet dat ze antwoord met 'Nouuhouu, God! Laaaat me nou nog éven!!!' Natuurlijk niet, je wilt dat je kind kan luisteren wanneer dat moet! Zelfs als het gaat om natuurlijke autoriteit is het van groot belang om te leren luisteren naar een ander. Op je werk of school moet je je tenslotte ook onderwerpen aan de beslissingen van anderen. Natuurlijk mogen we voor onszelf opkomen en praten over dingen, maar roddel, zeuren, mopperen, klagen, of opstandig gedrag vertonen tegen een meerdere, dat wordt ook in de wereld om ons heen meestal niet op prijs gesteld!
Leer je kind om te luisteren naar anderen. Dat is niet hetzelfde als monddood. Dat is niet hetzelfde als een minderwaardigheidscomplex. Het betekent dat je uit eigen vrije wil kunt kiezen om te doen wat een ander denkt dat het beste voor je is. Als je dat kunt, als je nederig kunt zijn, dan heb je een hele grote stap gezet op weg naar Gods plan voor je leven!
