Stap voor stap...

Als er iets is waar ik gek op ben is het de ontwikkeling van kinderen. Vanuit mijn opleiding (SPH) heb ik uiteraard genoeg geleerd over de ontwikkeling van een 'normaal' kind, maar juist ook over de storingen die er in kunnen ontstaan. Een kink in de kabel, zou je het kunnen noemen. Want normaal is geen goede benaming voor iets wat miljoenen kinderen en volwassenen over de hele wereld op hun eigen, unieke manier aan gaan. Ontwikkelen doet iedereen op z'n eigen manier!

Een jonge baby ontwikkelt al vanaf dag 1. Misschien weet je dat een baby met ongeveer 6 weken bewust gaat lachen, maar ook in die eerste dagen en weken gebeurt er al zoveel. Een baby doet z'n oogjes steeds vaker goed open, kijkt je aan, tuurt naar het licht of naar een mobile die boven z'n hoofd zweeft, en gaat langzaam steeds beter dingen volgen die om hem heen bewegen. En na dat eerste lachje gaat het verder: hoofd optillen, opsteunen op de handjes, op je zij hangen, slaan tegen een speeltje, speeltjes pakken en in je mond stoppen, steeds meer geluiden maken. Langzaam gaat die kleine, hulpeloze baby op weg naar de grote stappen van rollen, tijgeren, kruipen, zitten, staan en lopen.

En dat allemaal in 1 tot 1,5 jaar tijd. Geen wonder dat het een bijzondere maar ook heftige tijd is voor zowel baby's als papa's en mama's. Ik heb me voorgenomen aan het begin van het leven van mijn tweede dochter, om niet te veel uit te kijken naar de nieuwe ontwikkelingen (hoe leuk ik dat ook vind en hoe zeer ik ook uitkijk naar elke volgende stap), maar juist ook echt te genieten van de reis die ze aan het maken zijn, elke dag. Hoe trots ik nu ook op haar ben dat ze eindelijk kan zitten, ik heb me kostelijk vermaakt met het kijken naar haar eindeloze, onvermoeibare pogingen. Soms lukte het keer op keer niet, gaf ze het op, en na 5 minuten ging ze het toch weer proberen. Soms was ze er zo moe van dat ze op schoot in slaap viel. Soms lukte het half, maar viel ze plat met haar neus op de grond en durfde ze het daarna even weer niet. Tot het maandag echt lukte, en nu is er inmiddels geen kunst meer aan!

Die innerlijke drang in een kind, hun drijfveer om keer op keer door te gaan, te zoeken naar nieuwe dingen om te doen, laten we die als volwassenen niet kwijt raken! Doe eens iets nieuws, doe eens iets geks. Of zoals mijn oudste dochter Julia regelmatig roept: 'Kijk eens wat ik kan!' en dan in een hele rare pose proberen stil te blijven staan (met een been in de lucht, op handen en voeten of juist plat op de grond met je armen en benen omhoog). Blijf in ontwikkeling, dan roest je niet vast!

Een nieuwe draagdoek...

Een draagdoek, dat is op het moment de uitvinding van de eeuw hier in ons gezin. Onze kleine Sifra zit er dagelijks in, op die momenten dat het net even niet uitkomt, of wanneer het regent en ik 'even gauw' naar de peuterspeelzaal op en neer moet. Het werkt als een trein (ja ik weet het, even oefenen, maar ooit had ik daar toen alle tijd voor!) en het zit zo heerlijk knus. Ik krijg ook overal nog steeds ohh's en ahh's als ze zo heerlijk bij me ligt!

Maar nu lees ik sinds kort mee op een forum, waar mensen die dingen sparen... Alle kleuren van de regenboog, zoveel verschillende soorten stof en materiaal, kleur en structuur *zwijmel* en ik heb er zelf gewoon eentje, want ik denk, ik gebruik er toch maar 1 tegelijk? Maar ja, voordat ik het wist was ik verkocht... Mijn doek is een hele dunne, wat in de zomer heerlijk is en het is ook superklein om mee te nemen, maar ik merk nu dat het soms wat begint te snijden als ik lang draag (en mijn 'kleintje' is ook geen 3 kilo meer...). Dus op zoek naar een dikkere doek!

Oja, kleine bijkomstigheid: klein budget! Omdat ik er al eentje heb liggen, én een dure ergonomische draagzak, vind ik het wel even best. Ik heb nu de Hoppediz van mijn buurvrouw geleend. Mijn eigen doek is ook van Hoppediz, maar dan de 'light' versie (Das Leichte; dunner/lichter). Deze gewone Hoppediz vind ik zelf te dik om te knopen, ik krijg hem net niet strak genoeg. Dus nu werd me aangeraden om eens te kijken naar een Storchenwiege, die schijnen daar mooi tussenin te zitten.

Dus... Marktplaats, here I come! Wie weet zien jullie hier binnenkort een mooie foto van mijn nieuwe doek! En hier dan nog maar een mooi kiekje van Julia en ik, ze wilde zo graag nog een keer in de doek en het past nog nét ;)